اول اینکه : 1 سال و 15 روزه كه من وبلاگ دارم . و در اينجا فقط انديشه هاي خودمو ثبت كردم .

 

دوم : يه وبلاگ ديگه با نام ( تا ببينيم ؟! ) راه اندازي كردم تا بدونيد همه زندگيم غم و اندوه نيست .

 

سوم : انسانيت از يادم نرفته و نخواهد رفت و اصراري هم براي اثبات اين حرف ندارم .

 

و چهارم و آخر اينكه : اين نوشت رو در پايان اين پست ميگذارم و دوست دارم بدونم بعد از

 

(  آن روز كه  ....... ) چه چيزي خواهيد نوشت دوستان عزيز ...

 

روزي كه دلم مرد ...

 

آن روز كه .......

 

تقويم به شعور من وعده بهار مي داد .

 

من ميان گلها رفتم .

 

و رويش را از نو سرودم .

 

امروز دوباره زنده ام

 

و هنوز در كشاكش زمان

 

قد مي كشم .