شبیه یک روح سرگردان
میان تو در توی گذشته
دنبال هوای تازه ای برای فردا .
نه این زمان حال بی وزن
نه این حالت سبک و خالی
مرا وصل نمیکند .
روی مسیر گاهی پنهان و گاهی پر رنگ زندگی ...
وجب به وجب ...
دنبال نشان بی نشان خودم
چه پرواز بی مقصدی دارم .
بامداد 18 شهریور88
پ.ن : در تنهائیت صلیبی از من بر خاطرت اشاره کن ...
آهای دختر : هیچ دقت کرده ای هر وقت به هم میرسیم ...
آدمهای این پایتخت عجیب وغریب...
یا خوابند ... یا خمار ... مثل این ظهر ماه رمضان ... ـ
این جمعه خسته در شهریور .
نه حواسمان به تشنگی ... نه به قدمهای خسته مان ...
آرام آرام ... ساده های یک دیدار را مرور می کنیم .
( نیمکت ساده پارک شهر به قدمها مجالی میدهد )
فقط از جمع کلاغها میان درخت های پارک دلخوریم .
به کفشهایمان مینگرم ...
چه کهنگی طولانی را به جان خریده اند .
مثل دلهایمان ...
که زخم سالهای زندگی را به کلاممان می رساند .
هنوز ساعتها تا افطار مانده ...
بیا شاعری کنم برایت : ...
( باهمان چشمان همیشه خسته گوش میکنی )
...... نازنین من چشمان تو را نمیدزدم ...
تکه نان اعتماد تو را بر نمیدارم ...
تو به سکوت لبها اکتفا نکن ...
من بارها گندم کاشته ام ...
مسیر آبادی تا کویر را با بیل بر دوش آواز خوانده ام ...
زیر ستون نخل ... پابرهنه یا حسین گفته ام ...
بر تاریکی آب انبار ... کبریت کشیده ام ...
نازنین ... دست کویری دلش برای تیغ انار تنگ می شود ...
حالا اینجا میان این هزار رنگی ها ...
نه ... نه ... من چشمان تو را نمیدزدم .
نازنین ... سفر قسمت ناتمام راه و ...
حرف من بیراه و ...
( از روی نیمکت برمی خیزم )
................
آهای پسر : هیچ دقت دقت کرده ای هر وقت به هم میرسیم ...
سفر تنها بهانه رفتن توست ...!!